ترخون (1)
Artemisia
dracunculus L
Family: Asteraceae
Synonyms: Achillea dracunculus Hort. ex
Steud
English
name: Tarragon, Wild dragon, Estragon
ریخت شناسی گیاه: گیاه دارای برگهای
دو قسمتی و یا کامل. کپه گل در آن بسیار کوچک، برگشته، با گل آذین خوشه‌ای و
برگهای گریبانی کم شمار. گلها زرد رنگ، لوله‌ای. میوه فندقه (2).
محل رویش: در نقاط مختلف ایران بصورت کاشته
شده موجود می‌باشد (1).
زمان برداشت قسمت مورد استفاده: در
خرداد ماه و کمی قبل از گل‌دهی تا اواخر مرداد ماه جمع‌آوری می‌گردد (3، 4).
قسمت مورد استفاده: قسمتهای هوایی
و ریشه گیاه (3).
کاربرد درمانی: ضدکرم، بادشکن، مدر، اشتهاآور،
مقوی معده و قاعده‌آور می‌باشد. برای تسکین دندان و برای درمان گاز گرفتگی سگ هار
بکار می‌رود (5).
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: عصارة
ترخون موجب کاهش لیپید و گلوکز خون در موشهای دیابتی و در مجموع، اثر ضددیابتی
دارد، همچنین اثرات ضدانعقادی، ضدباکتریایی، ضدقارچی، ضدالتهابی (محیطی و مرکزی)،
محافظت کنندة کبد و معده، ضدتشنجی و ضددردی ترخون به اثبات رسیده است. اثر ضدپلاکتی
دارد که مصرف آن را در طب سنتی ایران در درمان بیماری‌های قلبی و عروقی و به عنوان
ضدانعقاد خون توجیه می‌کند (6).
احتیاط مصرف: استراگول که مهمترین بخش روغن
گیاه است در موش ایجاد تومور می‌نماید (5).
منع مصرف: در منابع منع مصرفی برای آن ذکر
نشده است (5).
ترکیبات شیمیایی: تانن،
کومارین، فلاونوئید، اسانس (3).
نحوه و میزان مصرف: بصورت گیاه
تازه و خشک مصرف می‌شود. اغلب به عنوان سبزیجات در غذاها کاربرد دارد (7).
مصرف غذایی: بصورت خام یک ماده خوراکی است و
همچنین بعنوان ادویه و چاشنی بکار می‌رود (5).
نام تجاری دارو ساخته شده از گیاه: فرآورده دارویی ندارد (7).
منابع: